Διπολική ροπή, δύο όγκοι, αντίθετα φορτισμένοι, διατηρούν σταθερή απόσταση μεταξύ τους, παραμένοντας σε συγκεκριμένα όρια.
Η σχεδιαστική μας προσέγγιση στην εργασία του θρανίου ήταν βιωματική και είχε έναν ιδιαίτερα αντιφατικό χαρακτήρα, από τον οποίο προέκυψε ένα σύνολο δίπολων. Στα δίπολα αυτά βασίστηκε η ογκοπλασία του θρανίου, με αποτέλεσμα ένα αντικείμενο – υβρίδιο, που προσφέρει διαφορετικές ποιότητες και εμπειρίες στον κάθε χρήστη.
Στην ίδια συλλογιστική πορεία βασίστηκε και η σχεδίαση του σχολείου και της βιβλιοθήκης μας. Στόχος ήταν ένα κτίριο ανοιχτό στην πόλη, ένα υβρίδιο, ένα εργαλείο στα χέρια των πολιτών.
Αφετηρία για το σχεδιασμό του έργου αποτέλεσε η έρευνα της περιοχής, την οποία προσεγγίσαμε με βάση τα 5 στοιχεία που θεωρεί ο Kevin Lynch πως συνθέτουν την πόλη. Το μονοπάτι, τον κόμβο, το τοπόσημο , την περιοχή και τα όρια. Αντιμετωπίζοντας την περιοχή μελέτης μας σαν πόλη, εντοπίσαμε τα πέντε αυτά στοιχεία και τα μεταφράζουμε σχεδιαστικά στα πλαίσια του οικοπέδου τόσο για την διαχείριση του τοπίου όσο και για τα ίδια τα κτίρια.
Μέσα από αυτή τη διαδικασία προέκυψαν δύο όγκοι που αναπτύσσονται στα όρια του οικοπέδου (αυτός του σχολείου και αυτός της βιβλιοθήκης), με ένα μονοπάτι να τους διαχωρίζει και να επιτρέπει στη πόλη να εισχωρήσει μέσα από αυτούς. Ένα τοπόσημο ανάμεσα στις πλατείες των Ψηλών Αλωνιών και Βούδ.
Όσον αφορά την επίλυση της κάτοψης, δημιουργούμε ένα σύνολο σταθερών και μεταβλητών στοιχείων υπογραμμίζοντας για μία ακόμη φορά την έννοια του δίπολου. Η οργάνωση της κάτοψης διέπετε από τη λογική του κουτιού μέσα στο κουτί.
Στόχος είναι ο σχεδιασμός ελεύθερων κατόψεων και η επίτευξη ενός ευέλικτου χαρακτήρα στο εσωτερικό. Ο χαρακτήρας αυτός προσδίδεται κυρίως στις αίθουσες, γυάλινα κουτιά που κινούνται δίνοντας τη δυνατότητα επιλογής δραστηριότητας , χαρακτήρα, συλλογικότητας η απομόνωσης στον κάθε χρήστη. Η επιλογή αιθουσών με τέτοιο χαρακτήρα , βασίστηκε στην ιδέα που διέπει τη λειτουργία του σχολείου όπως εμείς την διαμορφώνουμε. Πιο συγκεκριμένα, οι αίθουσες του σχολείου θα εξυπηρετούν τα μαθήματα που θα περιλαμβάνουν οι δύο τομείς, των τεχνών και των επιστημών. Έτσι δημιουργούνται αίθουσες καλλιτεχνικών , κατασκευών, εργαστήρια φυσικής και χημείας, αίθουσα υπολογιστών κ.τ.λ Για τις υπόλοιπες ανάγκες του σχολείου υπάρχουν επίσης αμφιθέατρα.
Το δημοτικό σχολείο αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο με το γυμνάσιο και το λύκειο. Η μόνη διαφοροποίησή τους γίνεται στις αυλές με έναν λόφο να τις διαχωρίζει και να τις οριοθετεί, με ένα ευέλικτο και ταυτόχρονα καθόλου αυστηρό τρόπο.
Το κτίριο της βιβλιοθήκης στην ίδια λογική της ελεύθερης κάτοψης και κίνησης με σταθερά και μεταβλητά στοιχεία, διαθέτει πάγκους εργασίας, χώρους απομόνωσης (όπου και χρησιμοποιείται το θρανίο που σχεδιάσαμε) , ανοικτό αρχείο , μια καφετέρια καθώς και ένα μεγάλο αμφιθέατρο.
Τέλος, στον ανοιχτό χαρακτήρα του σχολείου θέλαμε να προσδώσουμε και τη λειτουργία του εκθεσιακού χώρου. Τις μέρες και τις ώρες που δεν θα λειτουργεί ο χώρος του σχολείου, οι αίθουσες θα χρησιμοποιούνται ως χώροι έκθεσης τόσο για τις ανεξάρτητες εκθέσεις όσο και για την προβολή των δημιουργιών των ίδιων των μαθητών. Έμπνευση αυτής της χειρονομίας ήταν η σειρά έργων της Louise Bourgeois, the cells, που θυμίζουν τα γυάλινα κουτια των αιθουσών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου